اگه گفتی من کی ام؟

امروز به اولین دوست آدرس وبلاگم رو دادم. از امروز یک نفر می دونه دختر پشت این پست ها کیه! خیلی دوست دارم هویتم رو براتون فاش کنم. چون بارها تجربه کرده م به محض اینکه هویت و چهره و شخصیتت رو قاطی نوشته ها می کنی سرعت رشد مخاطب به شکل عجیب غریبی زیاد میشه (آخریش همین صفحه آموزش زبانم توی اینستاگرام که در کمتر از دو سال 30،000 تا فالور فعال، خوش ذوق، مؤدب و مهربون و علاقمند به انگیسی جذب کرده (نپرسین آدرس پیج چیه چون نمی گم. اونجا هویتم کاملا فاشه و شناخته شده م. برای همین اینجا هیچ نشانه ای که بتونید اون ور پیجم رو پیدا کنید نمی دم). قابل توجه بلاگ نویسا و کسایی که می خوان اینفلوئنسر اینستاگرام بشن یا به هر شکلی دنبال جذب مخاطبن. تجربه این دو دهه (پیر نیستما به خدا، فقط از سن کم کار و کسب تجربه و تعامل با مشتری و مخاطب رو تجربه کرده م) به من نشون داده مردم ما عاشق برند هستن. حالا میخواد اون برند سیسیلی و آدیداس و بنتون باشه و ازش لباس بخرن و بپوشن و پز بدن، میخواد اون برند یک شخصیت سیاسی، ملی، هنری یا حتی مذهبی باشه که قلاب ذهنشون رو بندازن بهش و مدام بهش فکر کنن یا اخبارش رو دنبال کنن یا حتی در موردش رؤیا پردازی.

پیشنهاد آخرم به جوونترای بلاگ نویس و فعال اینستا، از خودتون عکس و فیلم بذارین. و خودتون باشید. خودتون باشید. خودتون رو سانسور نکنید. دخترا! زیاد آرایش نکنید، چهره و شخصیت واقعی شماست که اگر رو بشه مردم خوششون میاد و باهاش ارتباط برقرار می کنند. اونی که به خاطر آرایش غلیظ (حواستون باشه من قضاوت نمی کنم خوب یا بد، صرفا دارم تکنیک یادتون میدم برای جذب مخاطب) پیج شما رو دنبال می کنه، ازش یک فالور وفادار در نمیاد. دیر یا زود ولتون می کنه. ولی اونایی که شخصیتت رو دوست دارن یه عمر به پات میشینن! (عین همسر یا دوس پسری که به خاطر خودت تو رو بخواد یا به خاطر پول و پله و پروتز لب و اعضا جوارح دیگه!)

ولی هنوز نمی تونم. هنوز خطرناکه حسن! هنوز خطرناکه.