پارسال همین موقعا بود که یاس شریکم، پیشنهاد سرمایه گذاری روی بیت کوین رو مطرح کرد. اون موقع یک دونه بیت کوین شونزده هزار دلار بود. یاس رفته بود کلی درباره بلاک چین و ارزای دیجیتال و بیت کوین و اتریوم و خلاصه این پول مولای اینترنتی مطلب خونده بود، با بچه های دانشگاهشون سمینار و کارگاه برگزار کرده بود و یکی دو تا مقاله داخلی هم با یکی از همکلاسیاش نوشته بود. خلاصه خیلی رفته بود تو جو پول اینترنتی.
خیلی اصرار کرد که بیا بزنیم توی این خط! ولی من بهش گفتم ببین، من الآن دو تا کار متفاوت دارم که دارم ازشون درآمد کسب می کنم. یا باید یکی از اینا رو بذارم کنار و این زمینه ای که تو میگی رو جایگزینش کنم، یا باید به عنوان هندونه سوم برش دارم!
در حالت اول، من یکی از معشوق های قدیمی مو فروخته ام. به بیت کوینی که هیچ تجربه ای توش ندارم. بازارش رو نمیشناسم.
در حالت دوم، اگر بخوام سه تا هندونه رو همزمان حمل کنم، دستام که بیشتر از دو تا هندونه جا ندارن، مجبورم یکی شونو بذارم روی سرم. هندونه هم گرده! کله منم گرده! فیزیک و هندسه با هم لابی هم بکنن محل تقاطع دو تا گردی در حالتی که بیشترین ناقصی رو داشته باشن (که احتمالا کله بنده است) اندازه یه دو زاری هست دیگه. بیشتر که نیست. پس دیر یا زود هندونه سوم شاپالاق! میفته زمین. همه لباسامونم کثیف می کنه. تازه ممکنه شل و پلمون هم بکنه.
این شد که ما نشستیم همون گوشه ای که نشسته بودیم و ماستمون رو خوردیم و پروژه گرفتیم و کد زدیم و سایت طراحی کردیم و خوش بودیم!
دو روز در هفته هم که جهت رفاه حال شهروندان و به نیت مسرت خاطر آحاد جامعه و جیب خودمون، تدریس خصوصی می کردیم (یه ریال هم به کسی تخفیف نمی دادیم، شهریه مونم از همه بالاتر بود، ولی همچنان بیست درصد خیریه فراموش نشه ها) و شاد بودیم.
فقط اینو داشته باشین از من که اون موقع بیت کوین، چی؟ 16 هزار دلار بود. ناقابل!
حالا امروز، من میخوام هندونه سومی رو بردارم. اما چی شده که نمی ترسم بیفته؟ چون یکی از هندونه هام الآن شده طالبی. الآن شرکت رو دیگه نداریم و من همون کارا رو دارم در قالب یه مدیر میانی، به عنوان یک کارمند نمونه و با اخلاق برای یک شرکت موفق و بزرگ انجام میدم. اینجا به جای سه نفر صد نفریم و من مجبور نیستم کار سی و سه نفر و سه دهم رو خودم تنها انجام بدم! قشنگ عین دخترای خوب هشت صب میام شرکت و پنج عصر هم کرکره دکون رو می کشم پایین و خدافظ شما! پس این کار دیگه چی؟ برای من هندونه هشت کیلویی نیست. یک طالبی کوچیک و خوش دسته که تازه تهش یه گودی داره قد کف دست. قشنگ می ذارمش روی سرم و با دو تا دستام هم دوتا هندونه هام رو بر میدارم. مثل دخترای خوب راهمو میکشم میرم تا برسم به سر منزل مقصود و سرزمین موعود و کنعان.
فرق امسال با پارسال اینه که اگر پارسال وارد این بازار میشدم می خواستم دلالی ارز کنم، ولی امروز، می خوام از راهای خیلی جالبتری مثل ماین کردن و استخراج پول دربیارم. (البته اگر تا وقتی من شروع می کنم قانونی بمونه. اگر تو این فاصله به هر دلیلی علیرغم میل خیلی از حکام غیر قانونی اعلام شه، یه بوس آبدار می کنمش و میذارمش کنار).
الآن تنها چیزی که مشتاقم بدونم اینه که به نظر شما من تا سال دیگه همین موقع، از بیت کوین چقدر پول درآورده ام؟
ده تومن؟ سی تومن؟ صد تومن؟ سیصد تومن؟ پونصد تومن؟
نظرتون رو برام اینجا بنویسید.
راستی! من یک قانون اینجا دارم و اون هم آزاد گذاشتن شما عزیزان برای نظر دادنه. هیچ نظری حذف نمیشه و هیچ کسی بلاک نمیشه. من دو سالی هست که این قانون رو توی پیج اینستاگرامی که الآن سیصد هزار تا آدم باحال فالوش می کنن دارم و باور کنید خودم هم در شگفتم از اینکه اینقدر روز به روز فضای پیج تمیز تر و حرفه ای تر میشه. یعنی مزه آزاد گذاشتن دست مخاطب رو چشیده ام و برای همین از همین حالا قطعی بهتون میگم که نه تنها مشکلی نخواهیم داشت، بلکه از نظرات شما کلی چیز یاد خواهم گرفت و یاد خواهیم گرفت و کلی آدمای فرهیخته اینجا دور هم جمع خواهند شد. (اینجا از اون جاهایی ه که خودمو قاطی نمی کنم. من فرهیخته نیستم بی فرهنگم نیستم. یه جایی این وسط مسطام. ولی استعداد عجیبی دارم در دور هم جمع کردن آدما فرهیخته.) اگر هم تعدادمون زیاد شد خود همین پتانسیل رو مثل پیج اینستاهه به یه بستر پولسازی می کنیم و یه چند تا موقعیت شغلی ایجاد می کنیم. چند نفر نون بخورن، نون چرب! و حالشو ببرن! (سهم من و خیریه م محفوظه همچنان ها. دخترا و پسرای گلم، یادتون نره، همیشه باید بخورید و بیاشامید و بخورانید و بیاشامانید. نه گدابازی نه خودخواهی نه ادای متواضعا و دنیا گریزا! (درسته جوون مونده م ولی بلخره سنم یک قدری شده که بتونم پند و اندرز بدم بهتون دیگه!)